Heidegger: Είναι και Χρόνος

 

Martin Heidegger

1889-1976

 

Ποια η σχέση του Sein με το Da-sein;

 

§1

Είναι γνωστό πως το πιο σημαντικό έργο της φιλοσοφικής δραστηριότητας του Χάιντεγκερ, ειδικά κατά την πρώτη περίοδο της σκέψης του, είναι το Είναι και Χρόνος. Πρόκειται για ένα περίπλοκο και με αυστηρή επιχειρηματολογία βιβλίο, που έχει ως τελικό σκοπό να ανατρέψει τη δυτική φιλοσοφική παράδοση, που εκκινεί από την ελληνική φιλοσοφική σκέψη (Πλάτων, Αριστοτέλης), διέρχεται μέσα από τον Καρτέσιο και φτάνει μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τον Χάιντεγκερ, το βασικό λάθος του Καρτέσιου, μεταξύ των άλλων, είναι ότι περιγράφει την οντολογία του κόσμου με όρους της έκτασης και της μαθηματικοποιημένης έννοιας του χώρου, όπως επίσης και άλλες έννοιες, π.χ. την έννοια της υπόστασης, με όρους της χωρικότητας (Είναι και Χρόνος §19 κ.εξ.). Η καρτεσιανή οντολογία του κόσμου οδηγεί σε

Hegel: Πώς φιλοσοφείται το Απόλυτο στη ζωή μας;

 

Γκέοργκ Χέγκελ

1870–1831

 

                               Το Απόλυτο είναι η ενύπαρξή μας

 

§1

 Ουσιαστικό: Das Absolute. Επίθετο/επίρρημα: absolut. Ο Χέγκελ κάνει συχνή χρήση του επιθέτου: απόλυτος/η/ο και λιγότερο συχνά του ουσιαστικού: το Απόλυτο. Μια πρώτη γενική διαπίστωση για αμφότερες τις χρήσεις του όρου: παρατηρείται μεγάλη σύγχυση σχετικά με το τι είναι το Απόλυτο και με ποιο νόημα το χρησιμοποιεί ο Χέγκελ. Χρησιμοποιώντας το ως επίθετο το βρίσκουμε στις φράσεις, μεταξύ άλλων: απόλυτη Γνώση (absolutes Wissen), απόλυτη Ιδέα (absolute Idea), απόλυτο πνεύμα (absoluter Geist), απόλυτη ελευθερία (absolute Freiheit) κ.λπ. Ο Schelling εννοούσε το Απόλυτο ως μια αδιαφοροποίητη ταυτότητα, η οποία βρίσκεται εκείθεν κάθε διάκρισης υποκειμένου – αντικειμένου και οποιασδήποτε άλλης διάκρισης. Τουτέστιν, το Απόλυτο αποτελεί για τον Schelling μια υπερβατική ενότητα όλων των πραγμάτων. Ο Χέγκελ απορρίπτει αυτή τη σύλληψη του Απόλυτου. Γράφει χλευαστικά στη Φαινομενολογία του πνεύματος