Τρίτη 24 Μαΐου 2022

Πλάτων: ποιοι δυσφημούν τη φιλοσοφία;


 

Πλάτων

427-347 π.Χ.

 

Τι είναι αληθινή φιλοσοφία;

 

                                                                  §1

 

Ι. Μεταξύ θρύλου και ιστορικής αφήγησης, πρώτος χρησιμοποίησε την έννοια του φιλοσόφου ο Πυθαγόρας. Όταν τον ρώτησε ο Λέων, ο τύραννος του Φιλούντος, για τη μέγιστη τέχνη του, ο Πυθαγόρας απάντησε πως δεν ξέρει καμιά άλλη τέχνη παρά πως ο ίδιος είναι φιλό-σοφος: υπάρχουν λίγοι άνθρωποι στη ζωή που διερευνούν με μεγάλη προσοχή τη φύση των πραγμάτων και περιφρονούν όλα εκείνα που επιδιώκουν οι άλλοι, όπως είναι η δόξα και το χρήμα. Πριν από τον Πλάτωνα προσέγγισε  για πρώτη φορά την έννοια του φιλοσόφου ο Ηράκλειτος, με βάση κείμενό του. Γράφει συγκεκριμένα:

 

«χρ ε µλα πολλν στορας φιλοσφους νδρας εναι=Είναι ανάγκη οι φίλοι της σοφίας να έχουν γνώση για πάρα πολλά πράγματα» (απ. 35).

 

 

Ο φίλος της σοφίας, κατά Ηράκλειτο, πρέπει να είναι κάτοχος πολλών γνώσεων όχι με την έννοια μιας στείρας πληροφοριακής πολυμάθειας, δηλαδή με την έννοια της συσσωρευμένης πληροφορίας ή των ασυνάρτητων ακαδημαϊκών αφηγήσεων, που αποδιώχνουν τους νέους από τη φιλοσοφία, αλλά με εκείνη της συγκροτημένης γνώσης, κατά την οποία οι φράσεις και οι εκφράσεις, γενικώς η γλώσσα, ο λόγος, εύτακτα και με ισχυρή, ισχυρότατη δύναμη διείσδυσης στην ουσία των πραγμάτων, αποκαλύπτουν βαθιά νοήματα της ζωντανής πραγματικότητας, ικανά να οδηγούν το βίο των ανθρώπων. Με τον Ηράκλειτο λοιπόν αρθρώνεται μια πρώτη μορφή διαλεκτικού-κατανοητικού λόγου, που θα αναπτυχθεί περαιτέρω πιο ρητά και πιο συνθετικά από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, για να φτάσει τελικά στη φιλοσοφικο-ιστορική του ολοκλήρωση από τον Χέγκελ.

Τρίτη 10 Μαΐου 2022

Nietzsche: Ελευθερία και Πολιτική


 

Friedrich  Nietzsche

1844–1900

                     Το κόμμα και το ελεύθερο πνεύμα

§1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις 

Είναι κοινός τόπος ότι η φιλοσοφία του Νίτσε διακρίνεται για τον αινιγματικό και όχι λιγότερο πολεμικό χαρακτήρα της. Σε μια ορισμένη αναλογία προς αυτό τον χαρακτήρα, ο συγκεκριμένος φιλόσοφος αποτιμήθηκε, κατά κύριο λόγο, ως μηδενιστής, ελευθεριακός, ανελέητος πολέμιος του νεοτερικού ανθρωπισμού κ.λπ. Υπό το κράτος αυτών και άλλων χαρακτηρισμών φαίνεται να περνά σε δεύτερη μοίρα ο προσδιορισμός του ως πολιτικού φιλοσόφου.