Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

Fr. Nietzsche: Ο Ζαρατούστρα για τη φρίκη των λογίων






Φρίντριχ Νίτσε
1844-1900



Οι λόγιοι και η χώρα της παιδείας

§1
[Οι αναλύσεις που ακολουθούν είναι από το έργο του Νίτσε: έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα (δεύτερο μέρος-ομιλίες 13+14)]

     Ι. Γιατί χρειάζεται να μας απασχολούν στις εποχές μας οι λόγιοι; Γιατί, όπως μας λέει ο Νίτσε στον Ζαρατούστρα, με έξοχο ποιητικό-μεταφορικό τρόπο, ξεκινούν ως αναζητητές της γνώσης, με πολλά λάφυρα από το κυνήγι της γνώσης και με μπόλικα σκισμένα ρούχα πάνω τους: αφοσιώνονται στο έργο της γνώσης και δαμάζουν τέρατα και τέρατα.

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Ηράκλειτος: τι είναι ο απαίδευτος άνθρωπος;






Ηράκλειτος ο Εφέσιος


Πώς να σκεφτόμαστε τον κόσμο;

§1
απόσπασμα B 13
Κείμενο ‒ μετάφραση


«δε γρ τν χαρεντα μτε υπν μτε αχμεν μτε βορβρ χαρειν καθ' ρκλειτον.
ες βορβόρ μλλον χαίρουσιν καθαρ δατι».

«Γιατί ο άνθρωπος ο πεπαιδευμένος δεν πρέπει να είναι ούτε ρυπαρός ούτε άπλυτος ούτε να χαίρεται στο βόρβορο.
Τα γουρούνια τέρπονται πιο πολύ στο βόρβορο παρά στο καθαρό νερό».

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

G.W.Fr. Hegel: Ιστορία και αλήθεια





Γκέοργκ Χέγκελ
1770-1831



Ανθρώπινη ατομικότητα και ιστορία

§1

     Ι. Εάν η ιστορία αποτελεί το Όλο και συνιστά το μείζον του ιστορικού ανθρώπου, μέσα σε αυτό το όλο εξέχουσα θέση κατέχει η φιλοσοφική προβληματική του ατόμου. Η φιλοσοφία, κυρίως με/για τον Χέγκελ, γίνεται φιλοσοφία της παγκόσμιας ιστορίας. Σε άμεση σχέση με τούτο το γίγνεσθαι, ο συγκεκριμένος φιλόσοφος ομιλεί για ενιαία ιστορία, η οποία δεν είναι άλλη από την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης εν όλω, από τη συνολική ιστορία του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.  Η θεμελιώδης διαλεκτική δύναμη που συντελεί, ώστε να εκδηλώνεται η ιστορική κίνηση του κόσμου και των πραγματικών φαινομένων, είναι το πνεύμα (Geist).

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Ο. Ελύτης: Το Άξιον Εστί, μια ερμηνεία (1)






Οδυσσέας Ελύτης
1911–1996

Το Άξιον Εστί ενάντια στη βαρβαρότητα
                      
§1

     Ι. Γιατί το Άξιον Εστί; Επειδή έρχεται στη ζωή μας ως μια ποιητική δέηση για προστασία από την προδοτική πολιτική των κλεφτοκοτάδων της νεοφασιστικής «αριστεράς». Ο ίδιος ο ποιητής έχει πει πως το έργο αυτό γεννήθηκε από την ανάγκη που ένιωθε ο ίδιος για μια ποιητική δέηση, με τη μορφή εκκλησιαστικής λειτουργίας, ενόψει της διακύβευσης της μοίρας της Ελλάδας, ενόψει της αδικίας που υφίσταται ο λαός και το έθνος, ως συγκεκριμένη ιστορική, πολιτισμική-πνευματική και πολιτική οντότητα, από τη συμπεριφορά των απρόσωπων εξουσιών.