1η έκδοση, Δεκέμβριος 20011
Εκδόσεις Gutenberg
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ
ΕΓΕΛΙΑΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ–ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ–ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
ΛΕΞΙΚΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΕΓΚΕΛ
1. Η
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
1.1. Προς το φως
του ήλιου
1.2. Προς την
εσώτερη νύχτα της ψυχής
1.3. Προς τη φαινομενολογία της ζωής
2. Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
2.1. Προς τη Φαινομενολογία του πνεύματος
2.2. Προς
την επιστήμη της Λογικής
3. Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
3.1. Προς τη Φιλοσοφία του Δικαίου
3.2. Προς την Αισθητική και το ωραίο
της τέχνης
3.3. Προς τη σχέση φιλοσοφίας και
θρησκείας
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Ι. Η
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
1. ΘΡΗΣΚΕΙΑ
ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ
1.1. Για τη φύση της θρησκείας
1.2. Το πνεύμα και η ζωή που έχουν
χαθεί
1.3. Θετική και φυσική θρησκεία
1.4.
Φιλοσοφία και θετική
θρησκεία
2.
ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
3. Η
ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
4. ΠΡΟΣ
ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
4.1. Πρόλογος
4.2.
Ανάγκη για
φιλοσοφία
5. ΤΙ
ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ;
6. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
7. ΠΟΙΟΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ;
1. ΤΟ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΝ ΩΣ
Η ΟΔΟΣ ΤΟΥ
ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
2. ΕΠΙΣΤΗΜΗ
ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
ΙΙΙ. Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
1.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
1.1. Πρόλογος
1.2
Άτομο, κοινωνία, κράτος
2. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
2.1. Το αντικειμενικό
πνεύμα
2.2. Το απόλυτο πνεύμα
3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ
3.1.
Το
χειρόγραφο της Χαϊδελβέργης
3.2. Απόσπασμα μιας Εισαγωγής
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ
Ι.
ΛΕΞΙΚΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ
Περίληψη
Η εγελιανή θεώρηση της φιλοσοφίας, έτσι όπως διαμορφώνεται με τον
καιρό και με κόπο, απομακρύνεται κατά πολύ από την κυρίαρχη στην εποχή της
αντίληψη περί φιλοσοφίας. Ο Χέγκελ μπορεί να αντλεί από την παράδοση
–παλαιότερη και νεότερη– βασικές αρχές σχετικά με την ιδέα της ανάπτυξης της
φιλοσοφίας, εννοεί ωστόσο να αναζητεί νέες έννοιες ή να δίνει νέα
περιεχόμενα σε παλαιές έννοιες: το κύριο μέλημά του συνδέεται με την
κατά Λόγο και διά Λόγου σύλληψη του πραγματικού, η οποία δεν αποδέχεται τον κόσμο ως έχει
αλλά αποβλέπει σε μια συνεπή μετα-μόρφωσή
του. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η ιδέα της ανάπτυξης της φιλοσοφίας, που τον
ενθουσιάζει από τα πρώτα βήματα της πνευματικής του ωρίμανσης, δεν εξαντλείται
στην ταύτιση με το δεδομένο ή με παρορμητικές διαθέσεις ούτε λιμνάζει σε
παρηγορητικές εξομαλύνσεις βιωμάτων, αλλά τείνει να καθιδρύει εκείνη την τάση που
δύναται να συγ-κλονίσει την άμεση εμπειρία και να αντισταθμίσει την αναγκαία
πρόσληψη του παραδεδομένου μέσω της εννοιολογικής του επανίδρυσης.
Εννοιολογική επανίδρυση του παραδεδομένου σημαίνει ανάδειξη των ορίων της αξιακής
του ισχύος με παράλληλη διεύρυνση του γνωσιακού του περιβάλλοντος και διευρυμένη
διαλεκτικοποίηση όλων των συναφών σχέσεων μέσα στο σύμπαν της εννοιακής κίνησης.
