M. Heidegger
ΝΕΥΜΑΤΑ
[2]
μτφρ. Δημ. Τζωρτζόπουλος
ΤΟ ΑΛΜΑ
Πάρε, ρίψε, κρύψε
και το άλμα να είναι
από ανάμνηση πολύ μακρινή
σε μια μη-καθιδρυμένη περιοχή.
Από σένα μόνο κόμιζε
το μοναδικό Ποιος:
Ποιος είναι ο άνθρωπος;
Αδιάκοπα λέγε
το μοναδικό Τι:
Τι είναι το Εί-ναι;
Ποτέ μην περιφρονείς
το μοναδικό Πώς:
Πώς είναι ο δεσμός τους;
Η ΓΗ
Μειλίχιο θάλλειν
της απαράβλαπτης
Γης –
Ας γίνει
του απρόσκοπτου
πυρός της λάμψη.
Η ΓΝΩΣΗ
Γνωρίζουμε όμως την απαρχή,
την άλλη, τη γνωρίζουμε διερευνώντας,
έχουμε το προβάδισμα για
οιοδήποτε Ναι ή Όχι.
Ποτέ δεν είμαστε εξ αρχής ειδήμονες
μας κατευθύνει μια αναζήτηση
διερευνώντας μέσ’ από μας προς
το ξέφωτο του Εί-ναι.
